Spekúlasjón dagsins: Á að semja við hryðjuverkamenn?

Ég hef alltaf verið andvígur því að svo mikið sem hlustað sé á kröfur gíslatökumanna.

Gíslataka er beiting ofbeldis til að ná fram ákveðnum hagsmunum. 

Síðan fór ég að velta fyrir mér því sem sagt ef við fólk þegar því er hótað af ræningjum. Maður á víst, hvort sem maður er starfsmaður í verslun, banka eða bara úti á götu, alltaf að láta ræningjana fá sitt, skilst mér. Annars sé maður að leggja meiri hagsmuni í hættu fyrir minni.

Rán er beiting ofbeldis til að ná fram ákveðnum hagsmunum.

Nú spyr ég sjálfan mig hvort einhver eðlismunur sé á því að verja líf gísla eða Gísla bankastarfsmanns í svona tilvikum. Er ekki sama prinsippið sem á að leggja til grundvallar nema hvað niðurstaðan ræðst af þeim hagsmunum sem bornir eru saman við líf og limi þess sem er hótað. Í báðum tilfellum geta viðkomandi skaðað manneskjur hvort sem hlustað er á kröfurnar eður ei? Í báðum tilfellum myndi það draga úr hvata til að setja fram hótun ef aldrei yrði hlustað á hana. 

Samkvæmt þessu eigi að hlusta á þann sem hótar ef það sem hann krefst er léttvægara en hótunin. Þar sem fátt er léttvægara en mannslíf ber allajafna að hlusta á þá sem hóta lífláti. Í tilviki hryðjuverkamanna snúa kröfurnar hinsvegar gjarnar að svo stórum atriðum að líf fólks er látið vega minna.

Niðurstaðan mín er því sú að það sé ekki (eða ætti e.t.v. ekki) að vera ólíkt prinsipp til staðar varnandi vopnuð búðarrán og gíslatöku talíbana. Stigsmunurinn veldur því að málin eru höndluð ólíkt. 

Af þessari niðurstöðu minni leiðir að ég eigi að taka þá eindregnu skoðun mína (a.m.k. hingað til) til endurskoðunar, að aldrei eigi að semja við gíslatökumenn, eða gerast þeirrar skoðunar að fólk eigi almennt ekki að láta undan hótunum ræninga. 

Bara pæling...

Óttast um örlög 22 gísla