Forsendubrestur?

Það hefði verið gaman að sjá dóminn leysa út þeirri málsástæðu að ábyrgð sjálfskuldarábyrgðaraðilanna væri niður fallin vegna forsendubrest í kjölfar niðurfellingar hjá aðalskuldara, þ.e. að það hefði verið forsenda sjálfskuldarábyrgðarinnar að aðalskuldari bæri ábyrgð á kröfunni líka. Það er þekkt að sjálfskuldarábyrgð getur fallið niður á grundvelli lagareglna um forsendubrest og yrði það úrlausnarefni án tillits til þess hvort lagaákvæði um ábyrgðarmenn væru gild gagnvart stjórnarskrá. Ég þekki þetta tiltekna mál þó ekki og vel má vera að slík málsástæða hefði lítið upp á sig í þessu máli.

Lög afnámu ekki sjálfskuldarábyrgð

Athugasemdir

[Þorsteinn Siglaugsson, 13.4.2010 kl. 11:48]

Áhugavert ... en var ekki orðið ljóst að aðalskuldarinn gæti ekki greitt?

[Guðbrandur Einarsson (IP-tala skráð) 13.4.2010 kl. 16:52]

Getur ríkið sett lög um greiðsluaðlögun, fríað aðalskuldara greiðsluskyldu en komið henni yfir á sjálfskuldar-ábyrgðaraðilana (langt orð  ). Sá sem ber ábyrgð á láni fyrir annan, getur í flestum tilvikum gert ráð fyrir aðalskuldari greiði lánið? Ef að þetta er niðurstaða laga um greiðsluaðlögun þá eru lögin gölluð að mínu viti.

[Oddgeir Einarsson (IP-tala skráð) 14.4.2010 kl. 10:37]

Sælir. Spurt er hvort það hefði ekki verið orðið ljóst að aðalskuldarinn gæti ekki greitt. Eins og ég sagði þá þekki ég ekki þetta tiltekna mál. Það er ljóst að aðalskuldarinn gat ekki staðið undir greiðslu af öllum skuldbindingum sínum og því fékk hann greiðsluaðlögun. Mögulega hefði hann þó valið að greiða eða semja um þær skuldbindingar sem ábyrgðarmenn væri fyrir fremur en aðrar ef hann hefði ekki farið í greiðlsuaðlögun.