Af bönnum

Reykingamaðurinn A á hús og reykir þar eins og stompur án afskipta neins.

B vill endilega koma inn til hans og stendur A því ekki í vegi. Síðar sækist B eftir því að fá að vinna þarna inni hjá A þrátt fyrir að vita allt um reykingarnar. A samþykkir einnig þessa ósk B. Þessi samskipti A og B hafa ekki áhrif á neina aðra.

Hvað réttlætir afskipti C af þessum samskiptum A og B hér að ofan?

Reykingabann á skemmtistöðum gæti skilið milli feigs og ófeigs

Athugasemdir

[Geiri (IP-tala skráð) 30.5.2007 kl. 17:49]

Ekkert. :) Því miður eru greinilega fleiri sem láta eigin hentisemi ráða heldur en þeir sem bera virðingu fyrir frelsi annarra.

[Svavar Kjarrval (IP-tala skráð) 30.5.2007 kl. 20:14]

B getur einnig sagt upp og unnið annars staðar eða bara ekki tekið við vinnunni í upphafi. Þarna vissi B um reykingarnar og er það engin ástæða til að neyða reykingarbann á stað í eigu A.

[Jón Gunnar Ásbjörnsson (IP-tala skráð) 30.5.2007 kl. 21:36]

Gefum okkur að einstaklingur B sé barn. Barn B veit ef til vill ekki af skaðsemi reykinga og fer því inn á röngum forsendum. Foreldri barns D finnst þetta ekki í lagi og því vill hún að C grípi inn í. Af hverju erum við annars að takmarka bílprófsaldur og vopnaeign þegar út í það er farið?

[Jón Gunnar Ásbjörnsson (IP-tala skráð) 30.5.2007 kl. 21:38]

Vill það foreldrið...

[Eva Þorsteinsdóttir, 30.5.2007 kl. 23:54]

Þetta ABC tal er mjög áhugavert, en hvernig dettur Jóni í hug að barn sé í vinnu á veitinga eða skemmtistað? Hélt að það væru til lög um svoleiðis hluti? Geri nú ekki ráð fyrir því að ólögráða einstaklingar vinni á stað með vínveitingaleyfi!

En mér finnst þetta bann ekki vera neitt annað en rasismi, fasismi og þaðan af verra........

[Svavar Kjarrval (IP-tala skráð) 30.5.2007 kl. 23:54]

Ef það koma upp tilvik um að B sé barn, þá væri í staðinn hægt að setja upplýsingaskyldu af hálfu A til að kynna áhættuna fyrir B. Sé því ekkert til fyrirstöðu að upplýsingaskyldan gæti gilt um alla sem bjóða upp á staði þar sem reykingar eru leyfðar. Það væri t.d. hægt að setja lög sem að takmarka eða banna reykingar á stöðum þar sem börn yngri en X ára væru við vinnu en aldurinn væri miðaður við þann aldur sem börn eiga mjög erfitt með skilja áhættuna.

Þeir sem stunda skemmtistaðina eiga að vera á ákveðnum aldri svo það er hægt að gera ráð fyrir að þeir skilji þær hættur sem að óbeinar reykingar gætu haft á heilsuna. Þú hefur fullt frelsi til að fara ekki inn og velja annan stað sem hefur reykingarbann.

[Jón Gunnar Ásbjörnsson (IP-tala skráð) 31.5.2007 kl. 00:21]

Mér dettur ekki í hug að barn sé ráðið í vinnu á veitingastað enda sagði ég ekkert um það. Það er enginn útgangspunktur í þessari umræðu að verið sé að vernda starfsfólk. 

[Jón Gunnar Ásbjörnsson (IP-tala skráð) 31.5.2007 kl. 00:22]

Svavar, þetta eru ekki bara skemmtistaðir. Þetta eru almenningsstaðir og börn eiga leið sína á þá eins og annað fólk.

[Geiri (IP-tala skráð) 31.5.2007 kl. 03:12]

Að börn eigi leið um ýmsa staði er ekki réttlæting fyrir fasisma. Foreldrar og aðrir aðilar geta takmarkað ferðir þeirra á slíka staði auk þess að fræða þau sjálf um hættu óbeinna reykinga. 

Annars er algengast að börn verði fyrir óbeinum reykingum á heimilum, hvenær verður næsta skref tekið og reykingar bannaðar þar? 

[Geir Ágústsson, 3.6.2007 kl. 11:05]

Oddgeir: Mörgum spurningum í athugasemdum mætti svara með einföldum fyrirvara í bloggfærslunni sjálfri, t.d.:

"Hér að neðan verður rætt um einstaklinga A, B og C. Allir eru fullorðnir lögráða einstaklingar sem fylgjast með umræðunni og vita að tóbaksreykur getur skaðað sé honum andað að sér til langs tíma." 

[Oddgeir Einarsson, 3.6.2007 kl. 18:06]

Takk fyrir snjalla ábendingu Geir. Ég reyni bara að hafa færslurnar hnitmiðaðar stuttorðar. Kippi mér ekkert upp við útúrsnúninga um að A geti verið bleikur fíll eða þessháttar.

Ef hinsvegar það er skoðun einhvers að einungis í sumum tilfellum (s.s. þar sem B er barn) megi C skipta sér af, þá þýðir það að C megi það ekki í öðrum tilfellum, s.s. þegar sjálfráða einstaklingar eigi í hlut. Og um það snýst málið.

[Auður H Ingólfsdóttir (IP-tala skráð) 4.6.2007 kl. 11:36]

Um leið og B fer að vinna hjá A í húsinu hans þá hættir húsið að vera bara venjulegt hús sem A á og er orðið að vinnustað og A er orðinn vinnuveitandi. Um leið þarf hann að uppfylla ýmis skilyrði sem C setur um vinnustaði. Þar sem A er í valdastöðu gagnvart B um leið og hann fer að borga honum laun þarf C að fylgjast með og tryggja að það vald sé ekki misnotað. Það má deila um hvort setja eigi lög um reykingar á veitinga- og skemmtistöðum en flest teljum við nú að ríkið hafi hlutverk þegar kemur að því að vinnuvernd almennt - eða hvað? Ef ekki,  þá mætti t.d. segja að C kæmi það lítið við þó B stundaði vændi fyrir A - svona ef væri gagnkvæmt samkomulag þar um - eða ynni á taxta undir lágmarkslaunum og þar fram eftir götum....

[Oddgeir Einarsson, 5.6.2007 kl. 13:36]

Takk fyrir gott innleg Auður. Mér sýnist þú einmitt hafa fundið grundvallaratriði þessa máls sem er hlutverk ríkisvaldsins og samningafrelsi fólksins. Ég verð að andmæla því að A öðlist eitthvað vald yfir B um leið og þeir byrja að skipta á vinnuframlagi fyrir peninga. Sá sem greiðir með peningum þarf ekkert að vera betur settur í samningaviðræðunum.

[Geir Ágústsson, 5.6.2007 kl. 13:52]

Er það ekki miklu frekar A sem þarf að sannfæra B um að vinna með/hjá sér frekar en öfugt (gefið 0% atvinnuleysi í fjarveru laga um lágmarkslaun og lögbundin skilyrði um starfsaðstöðu og annað)? Ef B er til í reykinn eða vill taka þátt í að búa hann til, hverjum öðrum kemur það þá við?