Afstaðan til ofbeldis

Ég held að skýringuna á þessari þróun sé að finna í því að dómarar reyna að gæta samræmis í úrlausnum sínum, þ.e. að refsing sé sú sama fyrir sambærileg brot. Í fríkniefnamálunum hefur þróunin verið sú að refsing fer verulega eftir magni þess sem flutt er inn. Með sífellt stærri sendingum þyngjast refsingarnar. Kynferðisbrotin hafa auðvitað alltaf verið mjög alvarleg en hafa ekki verið að þróast á sama hátt og fíkniefnamálin. Þess vegna hefur verið meiri tregða til að þyngja refsingar í kynferðisbrotum en í fíkniefnamálum.

Þótt þetta sé ástæðan er það ekki þar með sagt að svona eigi þetta að vera. Mér finnst alveg réttmætt að bera saman refsingar við annars vegar viðskiptum með tiltekið efni, sem vissulega er hættulegt þeim er neytir þess, en engin er neyddur til að nota gegn vilja sínum, og hins vegar grófu ofbeldi gegn saklausu fólki sem ekki hefur valið að verða fyrir því.

Mér finnst að refsingar eigi að vera þyngri í ofbeldisbrotum en í málum þar sem enginn er beittur ofbeldi.

Hæstiréttur nýtir ekki refsivaldið

Athugasemdir

[Kristinn Geir Guðnason, 4.10.2007 kl. 11:02]

Fróðlegt væri að vita, eru þessir kynferðisdómar með léttari refsingu miða við ofbeldi yfir höfuð? Er tekið léttara á þeim miða við t.d. hnífstungur eða alvarlegar barsmíðar eða tilraun til mannsdráps? Langar að vita það til að bera saman hvort þetta eigi bara við um ofbeldi gagnvart konum og börnum? Er tekið harðara á því ef karlmaður ræðast á annan karlmann með kylfu og lemur hann illa? Eða þegar kona ræðst á karlmann með hnífi og slasar óbætanlega til frambúðar? Eða þegar konur berja konu þar til heilsa hennar er varanlega sködduð? Er bara ekki tekið alltof vægt á öllum þessum málum?

[Oddgeir Einarsson, 4.10.2007 kl. 12:42]

Sæll Kristinn,

það er náttúrulega tekið harðast á manndrápum og líkamsárásum sem teljast tilraunir til manndráps. Það væri alveg fróðlegt að sjá rannsókn á því hvers konar ofbeldisbrot leiði til þyngstu refsinganna. Í mínum huga eiga brot gegn ofbeldisbrot gegn börnum að leiða til lengra fangelsis en önnur brot.

[Íris María , 4.10.2007 kl. 13:34]

Taka verður líka tillit til þess að þegar einstaklingur er beyttur kynferðislegu ofbeldi þá hefur það djúp áhrif á sálarlíf brotaþola, þetta er e-ð sem að er erfitt að komast yfir og það eru mjög margir sem að bera sárin alltaf með sér. Þetta er klárlega e-ð sem að verður að taka á og hefur verið lengi í umræðum á meðal hins almenna borgara og ég hreinlega skil ekki hvernig þetta getur verið svona slappt.

[Hreiðar Eiríksson, 4.10.2007 kl. 17:08]

Flestum sem fylgst hafa með dómaframkvæmd síðustu ára í fíkniefnamálum er ljóst að dómstólar hafa í þeim málaflokki "hlaupið á sig" ef svo má að orði komast og verið fullbrattir í að nýta refsirammann.  Nú er t.d. svo komið að erfitt er að sjá að dómar í "Spíttbátsmálinu" geti orðið í samræmi við fyrri dóma miðað við það hve nærri dómstólar fóru fullnýtingu refsirammans fyrir nokkrum árum þegar um mun minna magn fíkniefna var að ræða.

Ég hef lýst þeirri skoðun minni að blaðamenn fari fremstir í flokki þeirra sem fjalla á óvandaðan hátt um niðurstöður dómstóla.  Hér hefði til dæmis verið nær lagi að bera saman refsingar fyrir kynferðisbrot á Íslandi og refsingar fyrir samskonar kynferðisbrot á hinum Norðurlöndunum.  Þá hefði verið hægt að meta hvort niðurstöður íslenskra dómstóla væru almenn lægri, hvað varðar refsingu, en á hinum Norðurlöndunum. 

Að lokum langar mig að benda á þessa grein Freys Ófeigssonar um ákvörðun refsinga.