Aðeins af einkadansi

* Ef A býður B að horfa á sig dansa nakinn gegn greiðslu og B þiggur þetta tilboð frá A, hvaða siðferðislega rétt hefur C á að beita valdi til að stöðva þessi samskipti A og B sem enginn þarf að vera vitni að annar en þeir tveir?

* Menn stíga fram hver á fætur öðrum og tala um að mikilvægt sé að banna einkadans í Reykjavík m.a. vegna mansals. Getur einhver bent mér á svo mikið sem eitt dæmi um að einstaklingur hafi verið fluttur gegn vilja sínum til Íslands til að dansa nektardans?

* Jafnvel þótt staðfest dæmi væru um að einhver hefði einhverntímann verið neyddur til að stunda tiltekna atvinnu í Reykjavík, væri það þá fullgild rök til að banna atvinnugreinina?

* Ef það eru fullgild rök að banna tiltekna atvinnugrein vegna þess að fyrri kemur að fólk sé neytt til að stunda hana, þá eru veigamikil rök fyrir því að stöðva flestar atvinnugreinar heimsins þar sem fyrir kemur fyrir að nauðung sé beitt á flestum sviðum. Til dæmis ætti þá að vera löngu búið að banna vefnaðarframleiðslu á Indlandi og hrísgrjónarækt í Kína.

* Ég held að þeir sem berjast fyrir banni á einkadansi ættu að hætta að fela sig á bak við hugtök eins og mansal og viðurkenna að þeir vilja banna þetta einfaldlega af því að þeim sjálfum finnst þetta ósæmilegt. Það er einmitt það sem greinir nektardansinn frá hrísgrjónarækt og vefnaðarframleiðslu. Það þykir engum slíkar atvinnugreinar ósiðlegar þrátt fyrir gríðarlega mörg dæmi um að fólk sé látið stunda þær gegn vilja sínum. Þess vegna er beðið um bann við einkadansi en ekki vefnaði.